ناصرالدینشاه تابستانها در کاخ نیاوران اقامت میکرد و گاه این اقامت تابستانه همزمان میشد با ایام محرم؛ بنابراین دستور ساخت این تکیه را صادر کرد تا مجالس تعزیه و عزاداری را در نزدیکی محل اقامتش برگزار نماید.
به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، تکایا (مفرد: تکیه) به فضاها و بناهایی اطلاق میشود که ویژه برگزاری مجالس عزاداری و اغلب آیین سینهزنی در ماههای محرم و صفر، خصوصا دهه عاشورا، در فرهنگ مذهبی ایران ساخته میشدند. این مکانها، چه به صورت ساده و محقر و چه عظیم و پرشکوه، نقش مهمی در شکلدهی و استمرار مجالس سوگواری شیعیان داشتهاند و از لحاظ معماری، اجتماعی و مذهبی از عناصر هویتی ایران به شمار میروند.
گرچه سابقه عزاداری امام حسین(ع) به نخستین قرون پس از واقعه عاشورا بازمیگردد، اما شکلگیری تکایا به معنای امروزی را باید متعلق به دوران صفویه دانست. با رسمی شدن تشیع دوازدهامامی در ایران صفوی عزاداریها ساختارمندتر شد و حکومت امکانات بیشتری برای برپایی مجالس بهویژه در دهه محرم فراهم کرد. در این دوره، نهتنها تکایا بلکه حسینیهها و دارالحسینها نیز در اقصینقاط کشور شکل گرفتند؛ اما واژه «تکیه» اغلب بهویژه برای سینهزنی و تعزیه رایج بود.